National Cleaning Day

Zaterdag 25 oktober ’08

Het is vandaag de laatste zaterdag van de maand, en dus National Cleaning Day. Zoals de man die ons een lift gaf van de kerk terug, zei: ‘we may be poor, but at least clean.’ De regering heeft verordonneerd dat elk gezin iemand afstaat om de directe omgeving schoon te maken, en de lokale overheid zorgt wel voor nuttige klusjes.

Vreemdelingen mogen zich vrijwillig aanbieden, maar onze Noorse buurmeisjes zagen de bui al binnen en besloten dus om voor de zekerheid binnen de hekken van ons terrein te blijven tussen 8.00 en 12.00 uur. Daarna zou het openbare leven weer beginnen, voor die tijd was alles gesloten en op slot.

Wij hadden niet eens ontbijt in huis en wilden wel een gokje wagen, daarom besloten we maar naar het centrum te wandelen. In de hoop dat daar een petit dejeunertje te scoren zou zijn. Een leuk varkentje om te wassen op dag 2.

Het viel een klein beetje tegen. Iedereen noemt Kigali een kleine stad, waar iedereen elkaar kent. Maar het tochtje kostte ons anderhalf uur, heuvel af, heuvel op.

Het was een fascinerend geheel. Onder aan elke belangrijke toevalsweg naar de Route national stonden politieagenten om alle motortaxi’s en auto’s tegen te houden. Het leek net een autoloze zondag in de jaren ’60 in Nederland, we hadden zo een potje kunnen rolschaatsen. Af en toe kwam er een blanke in een 4Wheeldrive of een plaatselijke hotemetoot bij met een ontheffing, of een ambulance, verder was de straat leeg.

Vrouwen in groene hesjes met National Cleaning Team erop, waren de weg aan het vegen, terwijl de mannen zich tegoed deden aan het onkruid op diverse bermen. Ook met kapmessen ja, en dat deed me toch telkens een beetje griezelen, zo erg zit het verleden hier me inmiddels wel onder de huid.

De mensen die niet meewerkten, hingen wat rond, een typische zaterdagochtendactiviteit.
Of ze stonden op de bus te wachten, die niet voor 11.00 uur zou vertrekken

Al met al een bijzonder tochtje, niet in het minst vanwege onze lege maag en de steeds feller wordende zon. Toen we eindelijk in het centrum aankwamen, bleek dat helaas de winkels en cafeetjes ook daar nog anderhalf uur gesloten zouden blijven. Gelukkig konden we even terecht in het motel waar de we de eerste nacht hadden geslapen. Dat flesje Sprite ging er snel in.