Peuterpuberen in Kigali

Kent u dat rampzalige gevoel, als je boodschappen doet met een peuter van twee, die opeens een lolly wil, of een worstje, of de strategisch opgestelde raceauto - en zich krijsend op de vloer gooit als ze die niet krijgt?

Ik hoop het. Anders is mijn dochter uitzonderlijk, en ik erbij. Want al krijgen de vrouwen in Rwanda gemiddeld vijf kinderen per stuk en zijn de peuters alomtegenwoordig, nooit zag ik enig kindje hier zoiets doen.

Het zijn modelbaby’s. Urenlang zitten ze bij hun moeder op de rug, terwijl die het land bewerkt, groenten aan de man brengt of met de buurvrouw keuvelt - en ze geven geen kik. In de kerk is het niet anders. De dienst duurt ruim twee uur, maar zonder één pepermuntje zitten ze al die tijd braaf op hun stoel.

Ik daarentegen krijg peuterpuberteit te verduren voor vijf. Na twee stappen in de winkel stormt dochterlief bij haar miniatuur winkelkarretje weg om naar worstelende mannen op de flatscreen-tv te kijken. Of ze scheurt alle wikkels van de per stuk verpakte wc-rollen kapot.

Het winkelpersoneel vindt het prachtig, zo’n spektakel zien ze niet vaak. Bij de afdelingen snoep- en speelgoed kent inmiddels iedereen haar naam. ‘Daar heb je weer zo’n muzungu -blanke - die haar kind niet onder de duim houdt’, zie ik ze denken, ‘dat doen wij toch beter’.

Onlangs vroeg een Rwandese leraar me: ‘Maar als jullie niet slaan, wat doen jullie dan om een leerling te straffen die de leerstof niet begrijpt?’ Ergens vermoed ik dat slaan een onmisbaar ingrediënt is in het recept voor brave Rwandese kindjes.

Dan opteer ik toch voor een puberende peuter. Althans, aan die gedachte klamp ik me vast als ik mijn krijsende dochter van de winkelvloer opraap. Ik draag mijn lot. Geduldig.



En met deze column won ik de wedstrijd dan weer wel....hij werd afgelopen woensdag gepubliceerd in het Friesch Dagblad. Gezien heb ik het nog niet, daarvoor ben ik dan weer teveel van kranten en internet verstoken. Maar goed, er is in ieder geval nog een andere column voor die krant op komst. Daarop ben ik op het broeden. Wordt vervolgd dus. Ook wat betreft het puberen van dochterlief, ongetwijfeld.