Avondmaal. Voor degenen die er niet mee bekend zijn: dat vier je in de kerk, ter gedachtenis van het offer van Christus voor ons. Door avondmaal (of eucharistie) te vieren, deel je in zijn lijden en word je geestelijk gevoed door brood en wijn.
Avondmaal. Dat wordt in alle kerken overal ter wereld gevierd. In sommige elkde dag, in andere slechts sporadisch. Hier in Kigali, in onze Anglicaanse kerk St. Etienne, vieren we dat elke eerste zondag van de maand.
Zo ook deze zondag. De dominee, ‘pastor’ nam stap voor stap met ons de vastgestelde liturgie door, waarin onder andere Het Onze Vader, geloofsbelijdenis en voorbeden staan. Daarna volgde, zoals gebruikelijk, zijn uitnodiging.
Een uitnodiging die de dominee namens de lieve Heer zelf mag doen, waarin hij iedereen vraagt naar voren te komen om samen een stukje brood en een bekertje wijn te nuttigen.
Ja, ieder zijn eigen bekertje. Anders dan in Nederland. Het is toch wat tricky om de Beker te delen met mensen die mogelijk besmet zijn met hiv/aids. Ook al zou de Heer daar vast ook in treden.
Deze keer voegde onze pastor een die uitnodiging een persoonlijke noot aan toe: ‘Jullie zijn allen uitgenodigd aan de tafel van de Heer. Neem uw mobiele telefoons mee naar voren. En dames, laat uw handtas alstublieft niet achter op de bank.’
Avondmaal, een gemeenschap van heiligen. Maar niets menselijks is ons vreemd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
tja, die gemeenschap van heiligen ... soms zo kwetsbaar en toch ook weer zo geweldig om die verbondenheid met soms wildvreemden te kunnen ervaren in de viering van het avondmaal
BeantwoordenVerwijderen