Ik stel het me zo voor. In Den Haag zou ik met het winterse weer aan Julia vragen: 'Julia, wat ben je aan het doen?' [Ja, ik schep er nogal behagen in om haar volzinnen te laten maken, vind het in ieder geval geweldig om te zien hoe haar taalontwikkeling vordert. Met rasse schreden zelfs.]
Maar goed, dan zou ze iets antwoorden als 'sneeuw zien' of 'ijs zien' of 'vogels zien'.
Vanochtend was Julia even uit het zicht. Zowel Johan als ik konden haar niet zo snel vinden, dus vanaf de veranda riep ik naar haar. 'Jaha', antwoordde ze.
'Aha, daar ben je. Wat ben je aan het doen?', vroeg ik, terwijl ik over de rand ging hangen, waardoor ik haar innig vergenoegd in kleermakerszit op de betonnen trap naar de tuin zag zitten.
'Kakkerlak zien! ' was haar antwoord.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dat Julia's taalontwikkeling met rasse schreden vordert is niet zo verwonderlijk met een taalbewuste papa en mama. Ben benieuwd naar haar volgende taalkundige stapje :-)
BeantwoordenVerwijderenHeeft ze wat geleerd uit Pluk van de Pletteflat?
BeantwoordenVerwijderenAnders is het daar nú de tijd voor!
Wat een prachtige verhalen, Anne: Hoe Afrika jullie leven verrijkt: ik geniet er van ze te lezen!
BeantwoordenVerwijderenliefs, Anneke